Aan de Lek in Everdingen onder de rook van Utrecht ligt een rij woningen buitendijks ten opzichte van de winterdijk. Ze worden slechts beschermd door een lagere zomerdijk. Eén van die woningen is een klein huis uit 1910 op de hoek van het dorp, de eerste van de lintbebouwing. Met een kleine op komst vroegen de opdrachtgevers zich af hoe ze konden blijven wonen op deze plek waar ze zo verknocht aan waren geraakt (zie hier de publicatie op Archdaily of De Architect voor meer details).

De wens van de opdrachtgevers was om de bestaande eet- en woonkamer uit te breiden en op de bovenverdieping een badkamer en een slaapkamer voor de ouders te realiseren. Er mocht maximaal vier meter in de breedte worden gebouwd, vanwege het naastgelegen natuurgebied. Daarnaast moest er ruimte gegeven worden aan de rivier die tot aan de winterdijk kan staan bij een overstroming van de zomerdijk.

De lintbebouwing langs de dijk waar deze woning onderdeel van is, bevat vele doorkijkjes tussen de woningen. Hierop geïnspireerd realiseerden we een transparante koppeling tussen oud- en nieuwbouw. Door de koppeling uit glas te maken, werd tevens vrijheid en afstand gewonnen tussen oud- en nieuwbouw voor een eigen vorm en materialisatie.

Door de woning op vier poten te plaatsen, staat het ontwerp vrij van de dijk, ook geeft het een extra spanning aan het ontwerp en creeërt een overdekte plaats buiten. Het asymetrische zadeldak is een gebaar in de richting van het weidse uitzicht over de uiterwaarden en een referentie aan historische kapvorm van schuren uit de regio. Tevens creeërt het een oppervlak voor zonnepanelen gericht op het zuiden. Aan de straatzijde oogt de uitbouw bescheiden, terwijl vanuit de tuin gezien deze de volle hoogte bereikt en trots uitkijkt over de rivier.

De uitbouw maakt gebruik van het bestaande trappenhuis. Op de begange grond van de uitbouw is de woonkamer gesitueerd. Op de verdieping is een badkamer met daklicht gerealiseerd en een slaapkamer die uitkijkt uit over de uiterwaarden en beschikt over een hoog raam op het oosten waar de ochtendzon binnen valt. Om de glazen koppeling tussen oud- en nieuwbouw te ervaren verbindt een korte loopbrug op de verdieping de oorspronkelijke woning met de nieuwbouw. De onstane vide zorgt bovendien voor licht en ruimtelijkheid in de compacte uitbouw.

De zwarte gevel is net als de vorm van het dak geïnspireerd op de traditionele zwart geteerde schuren uit de regio. De uitbouw staat op een ‘stalen tafel’ met zwarte buisprofielen als kolommen. Vanaf deze constructieve tafel is vrijwel alles in houtskeletbouw uitgevoerd. Er is met duurzame materialen gebouwd zoals vlasisolatie en onbehandelde accoya kozijnen. De onderkant van de woning is met onbehandelde douglas planken afgewerkt en de gevel met zwart vurenhout.

De uitbouw heeft een strakke detaillering die contrasteert met de historische vormentaal en zwarte kleur. Hierdoor krijgt de uitbouw een eigentijds karakter, dat aan de buitenkant contrasteert met de oorspronkelijke woning. Aan de binnenkant is juist de connectie gezocht, het interieur van beide woningdelen vloeit in elkaar over.

Kortom, de uitbouw vormt een knipoog naar de traditionele schuren en door de vorm gaat het een verbinding aan met zijn natuurlijke en cultuurlijke omgeving. Als een organisme op vier poten kijkt het uit over de voorbijstromende rivier, de flora en de fauna in de uiterwaarden.